O tym jak Felek przebił mydlaną bańkę

Mówi się, że marzenia się spełniają. Czy spełniły Wam się jakieś marzenia? Jestem ciekawa. Moje niedawno się spełniło. Felek to pies moich marzeń. Niebanalny, łagodny, mądry, grzeczny, wyjątkowy... to właśnie on, Felek. Zanim go poznałam żyłam w czymś w rodzaju bańki mydlanej. Chociaż jej ściany były kolorowe, to barwy były jedynie projektem mojej wyobraźni. Taka bańka skutecznie odgradza od rzeczywistości, pozwala żyć w świecie, w którym nam wygodnie, często dalekim od szczęścia, dalekim od prawdy. Odkąd zamieszkał ze mną Felek bańka pękła, a jej pozostałości zmywam z siebie chcąc, nie chcąc z każdym dniem. Felek otworzył mnie na świat i ludzi, pokazał, że pewne sprawy nie są takie, jakie wydają się być, a przynajmniej nie tak oczywiste i proste do wyjaśnienia.
Felek otworzył mnie na ludzi, zaprowadził mnie do nich, właściwie robi to każdego dnia. Pokazał mi, jak wiele w nich wrażliwości, współczucia i chęci pomocy. I to, że codziennie TV pokazuje nam ile w ludziach jest okrucieństwa, przemocy i głupoty wcale nie oznacza, że tak jest wszędzie i że tak musi być. Odkąd mam Felka nie ma dnia, abym nie rozmawiała z dobrym człowiekiem. Nie ma spaceru, aby ktoś nas nie zaczepił i zapytał co się stało w łapkę, nie ma tygodnia, aby ktoś się do nas nie uśmiechnął, nie zagadał na dłuższą chwilę, nie pożyczył wszystkiego dobrego. Odkąd Felek jest ze mną codziennie jestem świadkiem dobra, życzliwości, empatii, a przede wszystkim ludzkiej wrażliwości. Ona jest w ludziach, po których nie spodziewałabym się jej wcale, w ludziach różnych, z odmiennych światów, branż, środowisk. Teraz wiem, że ona jest niemal wszędzie, wymaga jedynie odwagi i obudzenia ze snu, dostrzeżenia tego, że można inaczej. Można tak jak Felek szybko biegać na trzech łapkach, bawić się z psami, które biegają na czterech, lubić ludzi i kochać życie, takie jakie jest.